ERKEN BİR KARNAVALESK ROMAN DENEMESİ: YENİŞEHİRDE BİR ÖĞLE VAKTİ

1960’lı yıllarda yazmaya başlayan Sevgi Soysal’ın edebi yaşamı boyunca farklı türlerde verdiği anlatıların edebiyat dünyasında merak uyandıran aynı zamanda eleştirilen yönlerinden biri de içerik ve biçim açısından yeniliğe olan ilgisidir. hikâye ile roman arasında sıkışıp kalmaktan ziyade iki türün olanaklarını sınırsızca kullanmaya merakı cesareti dikkat çekicidir. 
 Yenişehir’de Bir Öğle Vakti romanı da yazıldığı anlatım tutumu içeriğiyle çağdaşı romanlardan ayrılan bir eser olarak değerlendirilir. Soysal, eserinde mekân içinde toplumun sosyo-ekonomik kesimlerini temsil eden, gelişigüzel kalabalığın içinden kişilerini seçer onları ana hikâyenin içine yerleştirmektense her birinin hikâyesini ayrı yazmayı tercih eder. Mikhail Bakhtin, romanda karnavelesk unsurları besleyen gerçekleştiren geniş yelpaze ele alır. Bakhtin’in değerlendirmelerinin ışığında grotesk gerçeklik, karnaval ruhu, diyalojik unsurlar gibi başlıklar, herhangi romanın karnavalesk romanla kurduğu ilişkiyi tanımlamakta ayrıt edici taşır. Bu bağlamda Vakti, ruhunu yansıtması, gerçekliğin bedene-canlılara ait söylemi kısmen olsa bu türünün özelliklerini taşır.
 çalışmada, Türk edebiyatında daha çok modernist postmodernist özelinde alınan unsurların erken örnek Vakti’nde değerlendirilmesini mümkün kılan üzerinde durulacaktır.